Yalan yok arkadaş. An itibariyle yazıyı yazmak için tam 50 dakikam var. Ve göreceksiniz 50 dakika uğraşıp ortaya ne çıkar(ama)dığımı. Kafam çalışsın diye yemediğim şeker içmediğim meyve suyu kalmadı odada. Sonuç, haaala bir ışık yok.(7 dk oldu başlayalı, hala buradayım.)(Pardon 8miş.)
Neyse vakit atar vakti değil. Gelelim sebeb-i yazımıza. 5 yıldır saçımı süpürge ettiğim, yemeyip yedirdiğim, içmeyip içirdiğim ve en sonunda kıvama getirdiğim memre’nin etinden sütünden faydalanma zamanımız gelmiştir. Yok sanırım yanlış başladım, baştan alalım.
5 yıldır.. Olmadı. Bu şekilde başlayamıycam.
Amaan bu adamın doğum günü işte. Bunca zamandır tanışıyor olmamıza rağmen bırak bir doğum gününü beraber geçirmemizi, daha aynı 3 metrekare içinde aynı havayı soluyamadık. Yine de belki benim kağıt param bir şekilde döne dolaşa memre’nin cebine girmiştir. Hınzır.(19 dk geçti, bence aşama kaydetmişim.) Neyse, görüşememiş olsak da ben bu adama tarifsiz bir sevgi ile bağlıyım çünkü bende kimsenin başaramadığını yapıyo bu adam. Nasıl yapıyo, ne kullanıyo da geliyo bilmiyorum ama ne kadar kızgın olursam olayım anında unutturabiliyo. “Varlığı huzur veren insan, memre.” diye boşuna dememişiz sanırım.
To sum up,.. Şaka şaka. İyi ki varsın, iyi ki hayatımızdasın. Nice beraber 5-10-15 yıllara.. Kaç oldun şimdi? 11 mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder